„DZIECI CIENIA” KINGA DAŃKO

Byłam bardzo ciekawa tego debiutu.

Książka mnie zaintrygowała pewnie dlatego, że porusza ważny dla mnie temat – alkoholizm.

Znam kilka osób należących do DDA, jedną nawet bardzo dobrze.

Wiem, jak bardzo chcą stworzyć normalny, kochający dom oparty na trzeźwych relacjach.

Jak bardzo pragną kochać i być kochani, pomimo tego co przeżyli, a może właśnie dlatego.

Jednak dorastając w toksycznym domu, gdzie dominuje alkohol przesiąka się chorymi relacjami i zachowaniem dalekim od normalności.

Wiele granic zostaje przekroczonych, przemoc fizyczna, psychiczna i ekonomiczna.

Życie w ciągłym strachu o siebie i najbliższych, upokorzeniu i niepewności. Dorastanie w takim chorym domu pozostawia swoje piętna na całe życie.

Nie można od tego się zupełnie odciąć, zapomnieć , bo będziemy już zawsze pamiętać swój ból, smutek, żal, samotność i bezsilność.

Bardzo często dzieci DDA tworzą domy podobne do tych w których żyły, gdzie dominuje alkohol i przemoc.

Powieść została napisana prostym i jasnym językiem.

Zaciekawił mnie temat, więc popłynęłam z nurtem bólu, bezsilności i rozczarowania bohaterów.

Jednak czegoś mi w tym wszystkim brakowało.

Tyle zła, okrucieństwa a tak mało emocji.

Liczyłam na mocny debiut – tematycznie owszem bardzo mocny, jednak całą reszta słaba niestety.

Spodobały mi się trzy perspektywy – świat widziany oczami matki, syna i jego dziewczyny.

Zaskakujące jak bardzo zmienia się percepcja postrzegania świata w zależności kim się jest w tym całym układzie.

Trudne dzieciństwo, trudna historia.

Paweł i Jeremiasz doskonale wiedzą jak wygląda życie z pijąca matką. Poznali „smak” nałogu, jego konsekwencje aż zbyt dobrze.

Traumatyczne dzieciństwo odbija na nich piętno i ciągnie się przez całe ich życie.

Jak potoczą się ich losy ?

Przeczytajcie sami, zapewniam, iż nie jest to lektura lekka, łatwa i przyjemna.

Zapraszam.