„DZIECI JEDNEJ PAJĘCZYNY” OLGA NIZIOŁEK

Jest to debiutancka powieść autorki.

Łączy elementy postapokaliptycznej opowieści z głęboką refleksją nad kondycją człowieka i społeczeństwa.  Uwielbiam takie klimaty.

Autorka wprowadza nas do świata na krawędzi zagłady, z sześcioma głównymi postaciami, które stają się nośnikami różnej perspektywy zdarzeń.

Zbuntowana Amelia, mały Kyoro zafascynowany pająkami, idealistyczni rewolucjoniści z Fabryki Wolności oraz byli przywódcy Aglomeracji i sześcioletnia dziewczynka – każdy z nich to osobna historia większej całości. Ich losy splatają się niczym nici w pajęczej sieci, tworząc alegoryczną opowieść o współczesnym świecie i naszych relacjach.

Autorka ukazuje nam, jak trudno zbudować wspólnotę w świecie samotności i podziałów. Bohaterowie, mimo swoich lęków, traum i urazów, odkrywają, że tylko razem mogą pokonać przeciwności. Ta subtelna opowieść o miłości, przyjaźni i solidarności jest jak wezwanie o przebudzenie w społeczeństwie, które zapomniało, czym jest prawdziwe człowieczeństwo, prawdziwa miłość, przyjaźń.

W warstwach narracyjnych powieść zachwyca dojrzałością stylu. Język autorki jest plastyczny i sugestywny, dokładnie oddając zarówno grozę świata, jak i szczegółowe informacje na temat bohaterów. Autorka z finezją wciąga czytelnika w wydarzenia, a jednocześnie daje nam momenty na refleksję.

Dojrzały, ciekawy i zaskakujący debiut literacki.

Chętnie przeczytam kolejną książkę Pani Olgi 🙂