„JAK CIEŃ” MARZENA HRYNISZAK

Autorka po raz kolejny udowadnia, że w polskim thrillerze psychologicznym potrafi grać na najwyższych emocjonalnych rejestrach.

„Jak cień” to historia mroczna, duszna i poruszająca – dokładnie taka, jakiej oczekuję od dobrej powieści kryminalnej z psychologiczną głębią.

Śmierć Radosława Kamarota, młodego mężczyzny z „dobrego domu”, staje się początkiem koszmarnej spirali, która odsłania przed czytelnikiem tajemnice, traumy i mroki ludzkiej psychiki. Autorka buduje napięcie z chirurgiczną precyzją – już od pierwszych stron czujemy, że coś tu jest nie tak. I to „nie tak” w najbardziej niepokojącym sensie. Ten nastrój niepokoju towarzyszy nam do samego końca.

Na uwagę zasługuje postać Ady Niszyńskiej – tanatopraktorki, która przygotowuje zmarłych do pochówku. Jej praca, zwykle owiana milczeniem i tabu, zostaje tu pokazana z empatią, szacunkiem, a jednocześnie staje się lustrem dla jej własnych wewnętrznych przeżyć. Ada to postać niejednoznaczna, poraniona, ale silna – dokładnie taka, jaka mogłaby istnieć naprawdę.

Śledztwo prowadzone przez komisarz Wandę Feliks i jej partnera wciąga czytelnika coraz głębiej, aż do momentu, gdy granice między ofiarą a oprawcą zaczynają się zacierać. Kiedy wydaje się, że rozwiązanie jest na wyciągnięcie ręki – wszystko się zmienia. Ten twist fabularny to jeden z najmocniejszych punktów książki, który zaskakuje nawet najbardziej doświadczonych fanów gatunku.

Styl autorki jest sugestywny, momentami poetycki, ale nigdy nie popada w przesadę. Doskonale balansuje między brutalnością a delikatnością, między tym, co widzialne, a tym, co czai się w cieniu.

„Jak cień” to książka, która nie tylko trzyma w napięciu, ale i zmusza do refleksji nad stratą, żałobą, samotnością i cienką granicą między normalnością a szaleństwem. To thriller, który zostaje z czytelnikiem na długo.

Absolutnie P O L E C A M 🙂