„LATO UTRACONYCH” ANNA KAŃTOCH

Zapraszam WAS do poznania historii, która wstrząśnie Waszym umysłem i Waszymi sercami.

Po „Wiosna zaginionych” przyszła pora na „Lato utraconych”.

Przyznam, że ta powieść jest jeszcze lepsza niż poprzednia.
Bardzo lubię pióro autorki, jej historie i jej niesamowitą wrażliwość.

Genialna intryga, bardzo przemyślana i dopracowana fabuła, realistyczni bohaterowie z tym wszystkim co nasze, ludzkie.

Jest tajemniczo, mrocznie, niepewnie. Czuć strach, zagubienie i wiadomo, że coś się zaraz wyda. Zatrważająca, okrutna prawda wyjdzie na jaw i będzie wielkim zaskoczeniem.

Piękny i niezwykle plastyczny język powoduje, że bez problemu możemy razem z naszymi bohaterami przeżywać to co oni. Widzieć, słyszeć i czuć to co w nich i naokoło nich.

Oryginalny styl już od pierwszych linijek porywa nas w wykreowany świat i nastrój niepokoju towarzyszy nam do ostatniej kropki.

Zaskakujące zwroty akcji i zakończenie, którego się nie spodziewałam. Cudownie.

Pochłonęłam tę powieść w niecałe trzy godziny i tak bardzo żałowałam, że to już koniec.

Wszystko zaczyna się w Pogańskim Młynie w 1999 roku. To właśnie tutaj w starej leśniczówce niedaleko Rudnika przebywa na wakacjach pięcioosobowa rodzina Aleksandrowiczów.

Niespodziewanie dochodzi do okropnej zbrodni. Zostaje zamordowane małżeństwo i ich dwie córki. Jakimś cudem udaje się uratować chłopca.
Piotrek, a właściwie Kuba zupełnie nic nie pamięta, lecz ciągle powtarza słowa „Zabiłem ją. To było złe”.

Zaskakującym jest fakt, że chłopiec ten jest niedawno odnalezionym porwanym dzieckiem sprzed lat.
O co w tym wszystkim chodzi i jak dalej potoczą się losy ocalałego Kuby dowiecie się czytając.

Ja już wiem i napisze tylko tyle, że jest to świetna powieść kryminalna.

Z ramienia policji sprawę prowadzi znana nam już z części pierwszej komisarz Krystyna Lesińska. Kobieta ma pięćdziesiąt cztery lata i zmaga się z traumami przeszłości.
Niedawna nagła śmiercią męża i niewyjaśnione zaginięciem jej brata nie dają jej normalnie żyć.

W pracy jest szanowana i uznana za świetną i skuteczną  policjantkę, która posiada intuicję i bystry umysł.

Pojawi się tak wiele ważnych pytań :

Czy Krystynie uda się dowiedzieć kto i dlaczego wymordował rodzinę ?

Dlaczego chłopak przeżył ?

Kim jest kobieta w czerwonej sukience i co znaczą słowa „Bóg rozpozna swoich” ?

Jaką rolę w tym wszystkim mogła mieć Róża Jaworska, czyli siostra zamordowanej, która odnalazła zwłoki ?

Absolutnie idealna powieść na wakacje dla każdego, kto lubi niebanalne historie, skomplikowane zagadki, poczucie strachu i niepewności.

Z ogromną radością wyczekuję kolejnej części. Zostało nam przecież jeszcze Jesień i Zima.