„MARIONETKARZ” ALEKSANDER FILIP DUBICKI

Niesamowity polski debiut literacki.

Lektura zupełnie inna, niż te które znam. Bardzo się cieszę, że ją przeczytałam.

Ależ to była historia, wgniotła mnie w fotel i pozostawiła na kilka dni w zadumie i chaosie myśli.

Autor stworzył genialny nastrój niepokoju, mroku, magii, nadprzyrodzonych sił i tego co nienazwane.

Jest tak bardzo nierealnie, mistycznie.

Wszystko działo się jakby na pograniczu jawy i snu. Jest bardzo tajemniczo i intrygująco.

Bardzo mnie ta powieść wciągnęła, już od pierwszych linijek i trzymała w swych sidłach do ostatniej kropki.

Te niespełna sto stron czyta się pomalutku, w skupieniu i bólu.
Pomimo dość małej ilości stron lektura ta dostarcza mega pakiet emocji.

Dużo tutaj metafor, filozoficznych myśli i refleksji. Dużo śmierci i poczucia, że nie mamy żadnego wpływu na nasz los, a może jednak mamy ?

Zaskakujące zakończenie, zresztą tutaj nic nie jest oczywiste i proste do rozszyfrowania.

Nasi bohaterowie to grupa przyjaciół : Wernon, Arna, Tyron, Meave i Pela. Poznają się w momencie, gdy ich kolega z klasy ginie porażony prądem podczas burzy.

To młodzi ludzie, którzy właśnie wkraczają w świat dorosłych. Mają głowy pełne pomysłów, konkretne plany i śmiało myślą o swojej przyszłości.

Świat jest dla nich niesamowitą zagadką i wszystko może się zdarzyć.

Dość niespodziewanie do ich świata wkracza tajemnicza postać, tytułowy Marionetkarz. Kim jest i jaki ma cel ?

Od tego czasu dochodzi do niewyjaśnionych i tajemniczych wydarzeń, dziwnych zdarzeń

Zachęcam do przeczytania tego bardzo intrygującego debiutu. Będziecie zaskoczeni 🙂

Rewelacyjne i bardzo głębokie w swym wymiarze cytaty :

„Lubiła patrzeć na życie, obserwować je czujnym okiem, doszukiwać się czegoś w twarzach, spojrzeniach, krótkich, niewyrazistych momentach. To ją interesowało. Ta fantazja, chęć poznania tajemnicy życia i akceptacja niemożności jej posiadania. Tak jest ciekawiej, barwniej”.

„Co ty możesz wiedzieć o miłości? Mówisz, że mnie kochasz, ale czy będziesz mnie kochał ?

Ty nic nie wiesz ! … Co ty możesz wiedzieć jak ty nawet nie umiesz nienawidzić…

Nie możesz mnie kochać , bo nie kochasz samego siebie. Bo nie znienawidziłeś i nie pokochałeś samego siebie !”.

„Nie zrodził się sam z siebie, on zawsze tam był. Ten mrok, który przyjmujesz pod inna postacią”.

„Widzisz, strach przytłacza ludzi. Jest w pewien sposób ich więźniem. Towarzyszy od zawsze, jest najpierwszy. Jedyna stała. To trochę taki jedyny przyjaciel z syndromem sztokholmskim”.

„Wszystko jest zabawą, wszystko kręci się wokół ciebie, a jak ktoś nie nadąża – nie żyje”.

„Twoje nic to wszystko, a twoje wszystko to nic.”