„NIEBO PO BURZY” AGATA SAWICKA

W powieści tej poznamy dalsze losy głównych bohaterek znanych nam już z poprzednich części : Julianny oraz Babci Nusi.

Oczywiście pojawiają się też nowe postacie, które wprowadzają dodatkowe wątki i swoje historie. Wszystko się wzajemnie przeplata, tworząc świetną całość.

Jak to często bywa, życie jest bardzo nieprzewidywalne. Spotykamy na swojej drodze ludzi, którzy znikają tak szybko. Są też tacy, którzy byli w naszym życiu krótko, lecz zapamiętamy ich na zawsze. Cudowne jest dowiedzieć się, że ktoś ukochany jednak żyje i móc się z nim zobaczyć, pomimo upływu czasu.

Polubiłam główne bohaterki i bardzo byłam ciekawa jak dalej potoczą się ich losy.
Śledziłam jak ułoży się życie Julianny i Daniela, a może pojawi się ktoś nowy ?

W ogromnym poruszeniu czytałam o spotkaniu Nusi i Griszy, bo przecież mają sobie tyle do powiedzenia.

Co się wydarzyło – przeczytajcie, a dowiecie się. Zapewniam, że warto.

Dałam się uwieść cudownej magii starych listów – urzekła mnie ta historia i bardzo chciałam poznać zakończenie.

Poznamy potęgę prawdziwej Miłość, której nie zniszczy czas ani żaden człowiek.

Będzie też przyjaźń, radość, tęsknota, namiętność, rozłąka, samotność, choroba i śmierć.

Pojawią się też trudne decyzje życiowe i ich konsekwencje, które rzutują na całe dalsze życie.

Pocieszające jest to, że po burzy zawsze wychodzi słońce a po złych latach przychodzą te dobre.

P O L E C A M całą serię – idealna na jesienne wieczory 🙂

Ważne cytaty :
„Nie ma złych ludzi, są tylko złe uczynki i błędy, które popełniają.”

„Pokolenia odchodzą, ale zawsze zostawiają coś po sobie. Tworzą świat i przyszłość . Człowiek nie ma wpływu na to, kiedy się urodzi ani kiedy umrze, może jedynie zdecydować o tym, jak przeżyje okres pomiędzy. Tylko tyle, a może aż tyle. Każdy ma swój czas, każdy rodzi się z misją. Ma sprawić, żeby czyjeś życie chociaż na chwilę stało się lepsze … Cząstka każdego z nas zostaje na świecie na zawsze. Może to wspomnienie, zaszczepiona w czyimś sercu idea, myśl albo inspiracja, może uśmiech, który odmienił czyjeś życie, drobny gest życzliwości albo miłość. Człowiek żyje w drugim człowieku, kształtuje przyszłe pokolenia i zawsze pozostawia po sobie coś, co tylko on jeden mógł dać”.