„TAJEMNICA JOLANTY T.” EWA OSTROWSKA, WITOLD WYSMUŁEK

Oto Wydawnictwo „OFICYNKA” oddało w nasze ręce powieść napisaną przez nietypowy duet matkę i syna.

Pani Ewa przez wielu lat pisała książki pod różnymi pseudonimami. Dla Pana Witolda  jednak jest to literacki debiut.

Rewelacyjny polski thriller psychologiczny, trzymający w napięciu od samego początku do ostatniej kropki.
Świetny język i styl, zaskakująca fabuła i zło, które się pojawia od pierwszych linijek i nie chce odejść.

Bardzo naturalnie został oddany klimat życia w domu z oprawcą, jak również życie pełne strachu, gdy już go nie ma.

Autorzy wykazali się niesamowitą wrażliwością i znajomością ludzkiej psychiki.

Dzięki historiom Jolanty oraz jej matki mamy obraz tego co się działo i wszelkiego okrucieństwa jakiego doświadczały.

Również dzięki poznaniu myśli i postrzegania świata przez Leona mamy obraz tego co „siedzi w głowie” szaleńca.
Całość tworzy niesamowitą historię i genialny thriller psychologiczny. Mega mieszanka wybuchowa.

Pomimo tylko niespełna dwustu stron powieści doświadczymy tak wiele.
Tak, będzie tutaj dużo emocji, wzruszeń, poruszeń. Będzie dużo złości, strachu, bólu i poczucia bezsilności.
Powieść przeczytałam na raz, w jeden wieczór, nie potrafiłam jej odłożyć. Musiałam poznać zakończenie.

Wszystko dzieje się gdzieś w Polsce, w małej miejscowości w czasach ówczesnych.

To właśnie tutaj żyje rodzina Taskich : Celina, Leon i ich córka Jolanta.

Mężczyzna jest tyranem i od lat stosuje przemoc fizyczną i psychiczną względem swojej żony. Gdy Jolanta dorasta staje się niestety kolejną ofiarą okrutnego ojca.

Nikt nie interesuje się tym co dzieje się w ich domu i wszelkie bestialskie działania tyrana pozostają bezkarne.
Pewnego dnia dochodzi do morderstwa, po którym już nic nie jest takie samo.
Celina wraz z córką stara się ułożyć sobie życie na nowo. Nie jest to jednak takie proste jak mogłoby się wydawać.
Jak dalej potoczy się ich życie ?
Ja już wiem i zachęcam do poznania tej okrutnej, lecz niesamowitej historii.

Po przeczytaniu tej powieści pojawiło się w mojej głowie pytanie – czy dziecko, które rośnie, dorasta w takim chorym domu, pełnym przemocy, bólu i strachu może w przyszłości stworzyć normalny dom ?

Gdy nie wiesz co jest normalne, gdy nie znasz domra to czy możesz je dostrzegać i czynić ?

Absolutnie P O L E C A M 🙂