„ZAGUBIENI W NEAPOLU” HEDDI GOODRICH

WOW, to była naprawdę literatura piękna.
Uwielbiam takie powieści 🙂

Genialny wręcz debiut literacki autorki, która napisała tę powieść oryginalnie po włosku i sama przetłumaczyła ją na język angielski.

Piękny język i ciekawy styl.
Jest tajemniczo, intrygująco i bardzo klimatycznie. Wszystko dzieje się spokojnie, pomału, w swoim tempie.
Już od pierwszych linijek powieść wciąga w swój magiczny świat i odłożysz książkę, gdy ją przeczytasz.
Mnie pochłonęła, zauroczyła, zaskoczyła. Nie spodziewałam się takiej delikatności, subtelności a jednocześnie realności. Dużo emocji, wzruszeń.
Podoba mi się, że poznajemy historię na dwóch płaszczyznach czasowych – teraz i kiedyś, czyli w latach młodości.
To taki powrót do przeszłości naszej bohaterki.

Pomysł na listy cudowny. Nic tak nie przybliża do bohatera jak odręcznie napisany list, w którym zostały ukazane wszystkie emocje, uczucia, lęki, obawy i nadzieje.

Nasza główna bohaterka to Heddi. Jest amerykanką ciekawą świata i ludzi.
Do Neapolu przyjechała na studia. Jest zafascynowana nową kulturą, językiem i wszystkim co jest dla niej nieznane. Szybko się aklimatyzuje i poznaje ludzi.
Pojawia się też Pietro, który jest rodowitym Włochem niezwykle przywiązanym do rodziny i ziemi.
Heddi zakochuje się w Neapolu i w Pietro.
Mężczyzna odwzajemnia uczucia, jednak czy będzie im dane żyć razem i być szczęśliwymi ?

Zapraszam Was w niezwykle piękną, oryginalną i emocjonalną podróż do Neapolu.
Poznacie uroki miasta, ale i bardzo romantyczną historię ludzi, którą warto poznać.

Urzekająca historia pewnej pierwszej miłości i do tego Neapol z tym wszystkim co ma w sobie.
Młodość, miłość, wolność, namiętności, nowa nieznana kultura i język.
Nadzieje, oczekiwania, ból, cierpienie i miłość mimo wszystko.

Bardzo  plastycznie zostały ukazane ulice Neapolu, ich piękno i realizm. Czytając widziałam te uliczki, balkony, stragany.

Ciekawostka – powieść tę przetłumaczyła na język polski znana pewnie Wam polska autorka książek Iwona Banach („Niedaleko pada trup od denata” czy „Głodnemu trup na myśli”).