„ANNA. GORZKI SMAK MIODU” WIOLETTA SAWICKA

Jest to czwarta już część cudownej sagi o silnych kobietach, które dają sobie radę mimo wszystko.

Bardzo wyczekiwałam tej powieści, ponieważ bardzo byłam ciekawa jak dalej potoczą się losy bohaterek, które poznałam. Chciałam też poznać Annę i przyznam, że bardzo ją polubiłam. Jej ogromna siła, determinacja a zarazem pokora była niesamowita.

W tle mamy jakże ważne dla Polski i Polaków wydarzenia historyczne – koniec wojny, który był nadzieją dla wielu. Jak się jednak okazało, ci co mieli pomóc okazali się jeszcze gorsi od okupanta.

Sowieccy żołnierze gwałcą, mordują i upokarzają mając świadomość, że prawie każdy zrobi wszystko z głodu. Gdy nie ma jedzenia, aby nakarmić dzieci i swoje rodziny kobiety decydują się robić rzeczy okropne, aby przeżyć. To straszne, że ludzie dla ludzi stali się tak okrutni, zwycięży ten kto jest silniejszy, kto ma broń i jedzenie.

Uwielbiam pióro autorki, cały czas jestem zachwycona niezwykłą lekkością i plastycznością języka, pomimo tak strasznych wydarzeń.

Dzięki temu mogłam widzieć, słyszeć i czuć to co nasza bohaterka. Owszem, nie były to rzeczy miła i przyjemne, jednak wojna nie ma w sobie nic dobrego.

Niesie tylko ból, strach, cierpienie, śmierć, głód, upokorzenie i zezwierzęcenie człowieka.

Naszą tytułową bohaterkę Annę Różycką poznajemy, gdy ma trzynaście lat Mieszka z rodziną ojca w Tilsti.

Dla bezpieczeństwa nadano jej imię Elise, teraz jest więc Elise von Hoffenberg.
Jako w połowie Polka a w połowie Niemka grozi jej wielkie niebezpieczeństwo.

Gdy zimą 1945 roku na pruską ziemię wkracza Armia Czerwona. Zaczyna się dramat dla bardzo wielu ludzi
Anna wraz z macochą, ciotką i braćmi musi ukrywać się w lesie. Nie mają co jeść i gdzie się schronić. Bezpiecznym wydaje się przedostanie do Wilna, tylko aby tam dotrzeć trzeba się gdzieś ukryć.
Wszyscy wiedzą, że za pomoc Niemcom grozi śmierć i nikt nie będzie chciał ryzykować.

Poznajemy też dalsze losy jej matki Mari, która cały czas ją szuka, mając nadzieję, że wreszcie się odnajdą.

Czy tak się stanie ? Ja już wiem i zapewniam Was, że warto przeczytać i się przekonać.

Bardzo mi się podoba, że autorka wzorowała się na historii swojej rodziny. Przez co, wszystko co tutaj przedstawione staje się bardzo realistyczne i niezwykle ważne.
Piękna, niebanalna i zarazem bardzo smutna historia opowiedziana w sposób bardzo naturalny, prawdziwy i szczery.
Będzie tutaj o cierpieniu, tęsknocie, śmierci, ale będzie też o miłości, wierze i nadziei mimo wszystko.

Jakże trudna dla Anny musiała być prawda o własnym ojcu. Zaprzeczała i wypierała informacje jakie do niej trafiały, jednak stawiła temu czoła.

Przypomnę po kolei powieści z serii pt. „Wiek miłości, wiek nienawiści” :

„Oleńka. Panienka z białego dworku”,

„Franka. W obcym domu”,

„Maria. Dziewczyna z kwiatem we włosach”

i „Anna. Gorzki smak miodu”.

Wiem już, że będzie kolejna, piąta już część serii pt. „Viktoria. Miłość zza żelaznej kurtyny”.