„FOTOGRAFKA” HELENA JANECZEK

Uhonorowany najważniejszą włoską nagrodą literacką portret Gerdy Taro – kobiety, która fotografowała wojnę.

Przyznam, że nie słyszałam wcześniej o Pani Gerdzie Taro.

Niemniej z wielkim zainteresowaniem chciałam poznać tę pionierkę wojennej fotografii.

Jej życiorys jest zdumiewający. Szczupła, niska, młoda kobieta, która miała w sobie tak wielką siłę, moc i nadzieję. Zawsze uśmiechnięta i optymistyczna.

Ta wykształcona, zadziorna, uparta i konsekwentna kobieta miała pasję. Kochała ludzi i to co robiła. Zmarła podczas wojny, doznając wielu obrażeń na froncie. Niekontrolowany czołg wjechał w jej samochód miażdżąc jej ciało.

Została pochowana w dniu swoich dwudziestych siódmych urodzi. Jej pogrzeb zmienił się w wielką manifestację

Była pierwszą kobietą, fotografką, która zginęła na froncie.

Dobrze, że powstała ta książka, trzeba pisać i mówić o tak ważnych ludziach i wydarzeniach, które miały wtedy miejsce.

Autorka postawiła sobie trudne zadanie i udało jej się pokazać nam cudowną lecz zapomnianą kobietę, która miała swój udział w ukazaniu okrucieństwa wojny.  Jest to niejako hołd złożony dla Gerdy.

Oryginalny język i styl pozwala nam bez problemu wskoczyć w przedstawioną historię i poznać naszą bohaterkę.

Początek i koniec, czyli Prolog i Epilog to głownie genialne zdjęcia, a sam środek to poznanie Gerdy.
Nic tutaj nie nudzi, pomimo dużej ilości faktów i zdarzeń.

W tej książce to Ona jest najważniejsza. Chociaż dowiemy się wielu ciekawych rzeczy o różnych ludziach i świecie w jakim żyli, to Gerda tutaj jest na pierwszym miejscu. W tle bardzo ważne wydarzenia polityczne i społeczne, które znamy z historii.
Podoba mi się, że Fotografkę poznajemy z perspektywy kilku osób, mamy więc trochę zamieszania chronologicznego wydarzeń, ale ja to uwielbiam.

Jest bardzo klimatycznie, tajemniczo i intrygująco.

Świetna i ważna lektura dla każdego, nie tylko dla sympatyków fotografii.