„MIŁOŚĆ TO PIES” PAULINA MŁYNARSKA

Absolutnie musiałam przeczytać tę książkę.

Bardzo lubię język i styl autorki, ale przede wszystkim jej spojrzenie na siebie, na życie, na świat.

Autorka opowiada nam o swoim życiu, o wyborach jakie musiała podejmować i o sobie samej.

Przekonuje nas, że właśnie te wyboru mówią tak wiele o naszej emocjonalnej historii.

Przez ostatnie 20 lat starała się bowiem być wolna i spełniać swoje marzenia.

W bardzo naturalny i piękny sposób ukazuje nam proces poznawania siebie.
Coś chciała uleczyć, coś naprawić, a coś odkryć.

Nie ucieka przed tym co trudne i przed tym co w niej. Wie, że jest osobą wysoko wrażliwą i szybko meczy ją hałas, tłum, upał, przebodżcowanie.
Stanowczo wybiera życie solo, jeśli maiłaby dzielić je z osobą z którą się męczy.
Ma mnóstwo pomysłów do realizacji, ciągle coś rozkminia, czyta i analizuje.

Bardzo wiele zawdzięcza jodze, medytacji dzięki której odpoczywa od siebie samej.

Jej życie z siódemką zwierzaków na Krecie było niesamowite. Chociaż początki były bardzo trudne, to nie poddała się.

Nie ma tutaj mądrowania i silenia się na złote rady dla każdego, czy pokazywania jaka jestem cudowna i co osiągnęłam.

Jest to piękna historia o miłości, o spełnieniu, marzeniach, o jodze, o samopoznaniu i o duszach.

Niczym magiczna opowieść zabiera nas do świata miłości do ludzi i zwierząt oraz otaczającej nas przyrody.

Tak, jest bardzo baśniowo, magicznie, cudownie.
Jest też naturalnie i szczerze.

Niezwykle plastyczny język i styl autorki powoduje, że wskakujemy w wir wydarzeń i widzimy, słyszymy i czujemy to co ona.

Bardzo dobrze i niezwykle szybko czytało mi się tę lekturę.

Rysunki, zdjęcia  wzbogaciły przekaz i dopełniły obraz życia autorki.

P O L E C A M – jest to idealna lektura na teraz, na wakacyjny czas z książką.

Cudowny cytat :
„Jeśli gdzieś w głębinach swego życia psychicznego doświadczasz deficytu opieki, czułości i troski, zwykłe trącenie przez mokry psi nos może stać się emocjonalnym wydarzeniem, które zmieni bieg twojej historii. Gdy nosisz w sobie doświadczenie porzucenia lub wykluczenia, być może widok wyrzuconego na drogę brudnego psa albo zagłodzonego kota, może we wstrząsający sposób odzwierciedlić ból, który-choć zepchnięty głęboko w cień- ciągle w tobie jest. Otaczając opieką taką poranioną przez życie , odrzuconą, głodną kudłatą bidę, ratujesz skrzywdzony kawałek własnej duszy. Dopisując szczęśliwe zakończenie do tragicznej historii innej istoty, wpisujesz go także we własne życie”.