„DAEMON” ŁUKASZ ŚMIGIEL

Trzeba przyznać, że wyobraźnię to autor posiada ogromną.
Nie wiedziałam czego się spodziewać i zostałam bardzo miło zaskoczona.
Prawie przez cały czas czytania czułam dreszcze na plecach.

Oj tak, nie była to lektura lekka, łatwa i przyjemna. Nie jest dla każdego.
Jeśli więc jesteś bardzo wrażliwy nie czytaj, bo będziesz miał później kłopot, aby zasnąć. Serio.

Oto autor oddał w nasze ręce książkę z czternastoma krótkimi opowiadaniami.
Wielkim plusem jest ich różnorodność zarówno gatunkowa jak i  stylistyczna, tematyczna.
Mamy więc miszmasz gatunkowy i dobrze, ponieważ każdy znajdzie coś dla siebie. Thriller, fantasy, horror, trochę humoru i absurdu.
Odpowiada mi ta krótka i zwięzłą forma, która niesie z sobą ogromną moc treści, emocji,wzruszeń i poruszeń.

Każda historia jest inna i ma swój specyficzny klimat. Bardzo plastyczny język autora pozwala bez problemu wskoczyć w klimat każdej historii.
Jest coś co łączy całość : śmierć i zło, które pojawia się w każdym opowiadaniu.
Klątwy, duchy, kanibale, pająki i wampiry. Istoty okropne i okrutne.

Bardzo oryginalne historie oraz zaskakujące i zupełnie nieprzewidywalne zakończenia.

Nie wszystkie opowiadania mi się podobały, ale książkę uważam za wartą przeczytania.
Najbardziej spodobało mi się opowiadanie „Dom nieba” i „Nigdy więcej”.

Jest mrocznie, strasznie, intrygująco. Dużo tutaj niepokoju i grozy.