„ZOSTAW ŚWIAT ZA SOBĄ” RUMAAN ALAM

Bardzo mnie ta powieść zaintrygowała i bardzo byłam ciekawa finału.

Ale zacznę od początku …

Prosty i zarazem genialny temat na fabułę, świetny język i styl, bardzo realistyczni bohaterowie z tym wszystkim co nasze, ludzkie.

Cały czas czytając czułam napięcie, wyczekiwanie, że coś się wreszcie złego wydarzy.

Zakończenie, którego się nie spodziewałam, ponieważ nie wiemy jak się wszystko zakończyło. Możemy się jednak domyślać.

Lubię nieoczywiste historie, pomieszania gatunków, jednak tak bardzo chciałam poznać zakończenie.

Oto mamy małżeństwo Amandy i Claya.

Żyją bardzo intensywnie w Nowym Jorku i potrzebują chwili spokoju i wyciszenia.

Decydują się na wynajem na tydzień luksusowego domu w Long Island.

Przyjeżdżają do tego urokliwego i odległego zakątka w lesie wraz ze swymi dziećmi : córką Rose i synem .Archie.

Jednak bardzo szybko ich idylle przerywa nocne pukanie kogoś obcego do drzwi domu.

Okazuje się, że przybyszami są czarnoskórzy właściciele domu, którzy zdecydowali się wrócić do swego domu.

Tłumaczą, że nie mogą dostać się do swego mieszkania w Nowym Jorku, ponieważ nastąpiła poważna awaria prądu. Jest wszechobecna ciemność.

Nie działa żaden sprzęt, telefony, telewizory ani internet.

Niestety nie ma nawet jak sprawdzić czy to prawda.

Co my byśmy zrobili w takiej sytuacji ?

Amanda i Clay nie wiedzą czy wierzyć w historię przybyłych i czy nie mają oni względem nich złych zamiarów.

Zaczynają się dziać rzeczy dziwne i nieoczywiste, nagle zaczynają chłopcu wypadać zęby a dziewczynka znika.

Słychać dziwaczne odgłosy i pojawiają się zwierzęta, a właściwie setki jeleni.

To świetna lektura o tolerancji, naszych przekonaniach i mitach wbijanych nam do głowy.

Jak bardzo łatwo możemy źle ocenić człowieka po chwili rozmowy i jak zupełnie inni możemy się okazać przy bliższym poznaniu.

Gdy dochodzi do kataklizmu nikt nie wie jak się zachować, nie wiadomo komu ufać.

Wyzbywamy się wtedy emocji, empatii i zaczynamy we wszystkim widzieć zagrożenie.

Zaczynamy też doceniać to co mieliśmy, oby w porę.

To dziwna lektura, skłaniająca do refleksji.

Wiem, że wielu czytelnikom się nie podobała, ja jednak jestem nią zafascynowana.

ABSOLUTNIE POLECAM.

Ważny cytat :
„Może jej rodzice zapłaczą nad tym czego nie wiedzą, i nad tym, co wiedza, mianowicie są razem”.